Powered By Blogger

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

6 Μαΐου 2010

ΕΙΣΑΙ

 Είσαι φιλί τ’ ουρανού
Στη ζωή στο κορμί μου στο νου
Είσαι του Ήλιου το φως
Στα πολλά τα ‘’ΓΙΑΤΙ;’’ και τα ‘’ΠΩΣ;’’

 Είσαι η άκρη της Γης
Η γιατρειά της βαθειάς μου πληγής.
Είσαι η λάμψη αστεριού
Στο σκοτάδι ενός φαύλου καιρού.

  Και σ’ αγαπώ
Χωρίς να πω
‘’ΓΙΑΤΙ;’’ και ‘’ΠΩΣ;’’
Είμαι μικρός για να το πω
Μα σ’ αγαπώ
Και σ’ αγαπώ χωρίς να δω
Πώς και γιατί;
Καρδιά χαρτί
Μα είμαι ‘δω και σ’ αγαπώ.

 Είσαι δροσιά του Μαγιού
Μες στο κάμα του καλοκαιριού
Της πηγής το καθάριο νερό
Σ’ ένα βρώμικο κόσμο σκληρό

 Είσαι το χάδι μωρού
Και η νότα γλυκού τραγουδιού
Είσαι η αλήθεια που ηχεί
Μες στο ψέμα που κυριαρχεί.

 Και σ’ αγαπώ
Χωρίς να πω
‘’ΓΙΑΤΙ;’’ και ‘’ΠΩΣ;’’
Είμαι μικρός για να το πω
Μα σ’ αγαπώ
Και σ’ αγαπώ χωρίς να δω
Πώς και γιατί;
Καρδιά χαρτί
Μα είμαι ‘δω και σ’ αγαπώ.



ΕΝΑΣ ΑΠΡΙΛΗΣ

Ένας ολόκληρος Απρίλης στα μαλλιά σου
Κάνει παιχνίδια μ’ ηλιαχτίδες και βροχή
Κάνει γκριμάτσες να γελάσει η καρδιά σου
Αλλάζει όψεις για ν’ αλλάξεις εποχή

Αλλάζει όψεις μήπως μπει στα όνειρα σου
Κι αν είναι γκρίζα να τα κάνει φωτεινά
Μήπως μπορέσει κι αντικρίσει η ματιά σου
Τον ουρανό όπως τον βλέπουν τα παιδιά.

Ένας Απρίλης πάνω απ’ όλα ερωτιάρης
Φιλιά ζητάει να του δώσεις και να πάρεις
Κι αν την αγάπη απορρίψεις του Απρίλη
Ίσως να κλάψει κάποιο λιόγερμα ένα δείλι.

Ένας ολόκληρος Απρίλης στο κορμί σου
Κάνει φιγούρες σαν τρελός χαρταετός
Με την ελπίδα να απαλύνει την πληγή σου
Κι ένα σου γέλιο να κερδίσει ο φτωχός

Ένα σου γέλιο να κερδίσει κι ένα βλέμμα
Κι απ’ την αγάπη σου μη πάρει ούτε σταλιά
Μια που πιστεύεις πως τα πάντα είναι ψέμα
Κι όλος ο Απρίλης μοναχά πρωταπριλιά.

Ένας Απρίλης πάνω απ’ όλα ερωτιάρης
Φιλιά ζητάει να του δώσεις και να πάρεις
Κι αν την αγάπη απορρίψεις του Απρίλη
Ίσως να κλάψει κάποιο λιόγερμα ένα δείλι.


ΣΧΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ



 Ήταν  πρωί
Και με κλαδί
Σχήματα έκανες στην άμμο
Και ‘γώ χωρίς
Ίχνος ντροπής
Γονάτισα κοντά σου χάμω

 Ήταν εκεί
Που μια γραμμή
Τον κύκλο σου έκοβε στην μέση
Και τότ’ εσύ
Με μια φωνή
Μ’ είπες να φύγω απ’ τη μέση .

 Κι ανασηκώθηκα
Αν και πληγώθηκα
Στον πόνο έκρυψα τις λέξεις            
Κι αναρωτήθηκα
Αν και τα’ αρνήθηκα
«Τον ήλιο πώς θα τον αντέξεις;»

 Ήταν πρωί
Μέρα ζεστή
Και στο μυαλό σου χίλιες σκέψεις
Και τώρα ‘γω
 που σ’ αγαπώ
Να κάνω τι να με πιστέψεις;

  Ήλθα κοντά
Και σιωπηλά
Να δω αν στις σκέψεις σου έχω θέση
Μα τοτ’ εσύ με μια κραυγή
Μ’ είπες να φύγω απ’ τη μέση 

                  
 Κι ανασηκώθηκα
Αν και πληγώθηκα
Στον πόνο έκρυψα τις λέξεις            
Κι αναρωτήθηκα
Αν και τα’ αρνήθηκα
«Τον ήλιο πώς θα τον αντέξεις;»





2 Μαΐου 2010

ΑΥΡΑ ΤΟΥ ΜΑΗ

Αύρα του Μάη
Στο πρόσωπο μου
Κι όπως φυσάει
Νιώθω μωρό μου
Το όνειρο μου
Να προσπερνάει

Άστρα Σελήνη
Φέγγουν τον δρόμο
Με πλαστελίνη
Φτιάχνω τον κόσμο
Κι έχω στον ώμο
Βαριά ευθύνη

Βαριά η ευθύνη
Μικρή η μέρα
Ρουφάει σαν δίνη
Περνάει σαν σφαίρα
Κι η πλαστελίνη
Κολλάει πιο πέρα

Αύρα του Μάη
Κι ανατριχιάζω
Σαν με φυσάει
Χρώματα  αλλάζω
Κι  ό, τι κοιτάζω
Φεύγει πετάει

Τρέχω κι αγγίζω
Την μοναξιά μου
Κι όπως σφυρίζω
Σπάει η καρδιά μου
Στα πέλαγα μου
Πλέω κι αρμενίζω

Και μένει η ευθύνη
Για μια άλλη μέρα
Κορμί καμίνι
Ζητάει αέρα
Κι πλαστελίνη
Κολλάει πιο πέρα.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Της ευτυχίας αναζήτησα το σπίτι
Αν το γνωρίζει ρώτησα κάποιο σπουργίτι
Μου είπε ΝΑΙ με δύναμη απ’ τη ψυχή του
Μα πρέπει πρώτα να πετάξω ’γω μαζί του

 Και πώς να γίνει που δε ξέρω να πετάω;
Έχω δυο πόδια να μπορώ να περπατάω
Φαίνεται παίζει με τον πόνο μου ο σπουργίτης
Που μου ζητά φτερά να βγάλω ο αλήτης

 Της ευτυχίας αναζήτησα το στέκι
Ένα παιδί μου λέει «κάπου αυτή δε στέκει.
Φτερά ανοίγει κι οπουδήποτε πετάει
Μα δε πηγαίνει σ’ όποιον την αναζητάει»

 Και τι να κάνω που δε ξέρω να πετάω;
Έχω δυο χέρια να μπορώ να κολυμπάω
Να βγώ απ’ τον βούρκο, να παλέψω με την δίνη
Του σάπιου κόσμου που όλο παίρνει και δε δίνει

 Της ευτυχίας αναζήτησα την ώρα
Μα μ’ έστησε στο ραντεβού και φεύγω τώρα.

ΤΑ ΣΟΝΝΕΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ

Φύλλο χλωρό στη γη ξαπλώθηκα
Πέφτοντας με περίσσια χάρη
Ίσα κοιτώντας το φεγγάρι
Στ’ ανέμου την μανία δόθηκα

Δε με πειράζει που χωρίστηκα
Απ’ του κλαδιού μου την εστία
Μα που δεν δώσαν σημασία
Τα φύλλα οι φίλοι που τσακίστηκα

Κι έτσι ανάσκελα στο χώμα
Θα  ρίξω μια ματιά ακόμα
Και με ραστώνη θ’ απλωθώ

Ίσια κρατώντας μου τον μίσχο
Θα πω αγάπη πως δεν βρίσκω
Και θα δεχτώ να ξεραθώ

Φύλλο χλωρό μα οι αντιστάσεις μου
Δεν ήταν αρκετές Θεέ μου
Κι έρμαιο έγινα τα’ ανέμου
Αλλάζοντας τις περιστάσεις μου

Δεν πόνεσα π’ αποχωρίστηκα
Απ’ του κλαδιού την προστασία
Μα πού γελάσαν μ’ ειρωνεία
Οι φίλοι μου που ξεκουμπίστηκα

Κι έτσι ανάσκελα στο χώμα
Θα  ρίξω μια ματιά ακόμα
Και με ραστώνη θ’ απλωθώ

Ίσια κρατώντας μου τον μίσχο
Θα πω αγάπη πως δεν βρίσκω
Και θα δεχτώ να ξεραθώ

ΠΟΙΟΣ

Ποιος πέταξε σκουπίδια
στου χρόνου το μπαλκόνι;
Ποιος έκανε τον Ήλιο
να κλάψει το πρωί;
Και βλέπει όλο τα ίδια
 ο νους μου και θολώνει
Ποιος πέταξε σκουπίδια
 και λέρωσε η αυγή;

 Δεν είμ’ εγώ το ξέρεις
Δεν είσ’ εσύ πιστεύω
Μα ξέρω ν’ αγναντεύω
Στ’ άπειρο τ’ ουρανού
Βλέπω πως υποφέρεις
Το βλέπεις πως παλεύω
Μα ξέρω να μαζεύω
Κοχύλια του γιαλού.

 Ποιος έβαψε με σπρέι
 της Άνοιξης την πόρτα;
Ποιος έκανε τον Μάη
ν’ αργήσει να φανεί;
Το σύμπαν καταρρέει
κι αυτοί την ίδια ρότα.
Ποιος την φωνή τ’ Απρίλη
 έπνιξε στην βοή;

Δεν είμ’ εγώ το ξέρεις
Δεν είσ’ εσύ πιστεύω
Μα ξέρω ν’ αγναντεύω
Στ’ άπειρο τ’ ουρανού
Βλέπω πως υποφέρεις
Το βλέπεις πως παλεύω
Μα ξέρω να μαζεύω
Κοχύλια του γιαλού 

ΜΙΣΟ

  Μισό το φεγγάρι μισή κι η καρδιά μου
Μισή κι η ελπίδα να μείνεις κοντά μου
Μισή η αγάπη μισή κι η χαρά μου
Θα ψάξω για τα’ άλλο μισό στ’ όνειρά μου

                         
Για τα’ άλλο μισό που δεν λέει να φανεί
Για τα’ άλλο μισό που μ’ αφήνει εκεί
Μισό, να προσμένω να τα’ αγγίξω μόνο
Αχ! Να χα στ’ αλήθεια μισό και τον πόνο


 Μισό το φεγγάρι κι η ώρα μισή
Κι η νύχτα π’ απλώνει κι αυτή με μισεί
Μισές οι κουβέντες μισή κι η αγκαλιά μου 
Θα ψάξω για τα’ άλλο μισό στ’ όνειρά μου

 Για τα’ άλλο μισό που δεν λέει να φανεί
Για τα’ άλλο μισό που μ’ αφήνει εκεί
Μισό, να προσμένω να τα’ αγγίξω μόνο
Αχ! Να χα στ’ αλήθεια μισό και τον πόνο