Βαδίζοντας σ’ αντάμωσα στα κύματα τ’ Αιγαίου
Θεία μορφή του άγνωστου τ’ ασύγκριτου τ’ ωραίου
Φιλί από της θάλασσας μου δωσες την αρμύρα
Κι εγώ σφιχτά το κράτησα σαν το φιλί σου πήρα
Αγάπη μου ηλιόλουστη μες απ’ τα παραμύθια
Πηδάς και ανταμώνεσαι με την σκληρή αλήθεια
Αγάπη μου αποκύημα ενός καημού πηγαίου
Να περπατήσεις τόλμησες στα κύματα τ’ Αιγαίου
Βαδίζοντας σε γνώρισα στα όρια τ’ απείρου
Άυλη και ανέγγιχτη θεότητα τ’ ονείρου
Τ’ άσπρο σου πέπλο φόρεσες και τ’ άρπαξε ο αγέρας
Φως το κορμί σου κι έλαμψε το πρόσωπο της μέρας
Αγάπη μου ηλιόφωτη πολύτιμη μου αλήθεια
Σαν μύθος φανερώνεσαι και γίνεσαι συνήθεια
Σκέψη και δημιούργημα ενός καημού δικαίου
Να περπατήσεις μπόρεσες στα κύματα τ’ Αιγαίου
Βαδίζοντας με βήμα αργό στα κύματα τ’ Αιγαίου
Θεία μορφή του έρωτα τ’ απύθμενα ωραίου
Ξεπήδησε απ’ το στήθος σου κάτασπρο περιστέρι
Κι έκθαμβος όπως έμεινα σου άπλωσα το χέρι.
Αγάπη λιοστεφάνωτη όψη παραμυθένια
Γίνε αρχή του τέλους μου μοναδική μου έννοια
Πιάσε και σπάσε τα δεσμά ενός φόβου πηγαίου
Κι έλα να σεργιανήσουμε στο θαλασσί τ’ Αιγαίου
Βαδίζοντας σε γνώρισα στα όρια τ’ ονείρου
Σαν καλλονή που άφηνε άρωμα σπάνιου μύρου
Φωνή ουράνια πρόσταξε κι έλυσες τα μαλλιά σου
Και σαν μωρό αφέθηκα μέσα στην αγκαλιά σου.
Αγάπη μου αγέννητη κι αιώνια μες στο χρόνο
Δίνεις χωρίς αντάλλαγμα χαρά κι ελπίδα μόνο
Αλήθεια μου και γέννημα πόθου τρελού κι ακραίου
Να περπατήσεις τόλμησες στα κύματα τ’ Αιγαίου
